Heç vaxt uşaqlarımı görə bilmirəm. Kitab klubunuza və ya iclas salonu iclasınıza gedin və yəqin ki, çoxsaylı anaların bu rədd cavabı verdiyini eşidəcəksiniz. Əlbətdə, bəzilərimiz üçün bu həqiqətdir. Ancaq düşünün: Ümumiyyətlə, bu gün analar övladları ilə əvvəlkindən daha çox vaxt keçirirlər. 1965-ci ildən bəri, 18 yaşınadək uşaqları olan qadınlar üçün işçi qüvvəsi nisbətləri yüzdə 45-dən yüzdə 78-ə yüksəldi. Buna baxmayaraq, bugünkü analar - həm işləyən, həm də evdə olanlar - keçmişdəki Betty Drapers-dən daha çox uşaq baxımı saatı qeyd edirlər: 2010-cu ildə həftədə 14 saatdan çox, 2010-cu ildə həftənin 10 saatından bir qədər çox 1965. Bu, evli ataların eyni dövrdə uşaq baxım yükünü dörd qat artırmasına baxmayaraq belədir.
Uşaq yetişdirməyə niyə diqqət artırıldı? Pensilvaniya Universitetinin sosiologiya professoru Annette Lareau deyir ki, bir çox analar uşaqlarının imkanlarının azaldığı görünən bir cəmiyyətdə rəqabət edə bilməyəcəyindən narahatdırlar. Bu günlərdə anaların dərili dizlər üçün qida, sığınacaq və sarğı təmin etmək üçün ənənəvi rolunu yerinə yetirməkdən daha çox şey etməsi lazım olduğunu söyləyir. Uşaqlarımızın bacarıqlarını necə artıracağımızı da düşünməliyik.
Yəqin ki, bu səbəbdən anketimizdəki anaların yüzdə 84'ü uşaqların fəaliyyətinin planlaşdırılması üçün əsas məsuliyyəti öz üzərlərinə götürdüklərini söylədi. (Həm də niyə uşaqlar kəsilən boş vaxtın ən yaygın mənbəyidir.)
Ancaq son vaxtlar vaxt tələb edən bir valideynlik məsələsində geri çəkilmə var. Bir araşdırma, valideynlərinin kainatlarının mərkəzi olan uşaqların daha nevrotik ergen olmaq üçün böyüyə biləcəyini irəli sürdü. Yazıçı Lenore Skenazy-nin başlatdığı 'Free Range Kids' hərəkatı, strukturlaşdırılmamış və az nəzarət olunan oyuna təşviq edərək özünə çəkmə qazandı. Elisabeth Badinter, müəllif Münaqişə (may ayında bitəcək, 16.50 dollar, amazon.com ), analığın tam zamanlı bir peşə olmasına ehtiyac olmadığını göstərir. Bəzi valideynlər yaxşı bir ananın uşağının ehtiyaclarını hər şeydən üstün tutduğuna inanırlar və bunun sağlam olmadığını söyləyir Badinter. Həm də bizi ən yaxşı nümunə göstərmir. Nəticədə, bizim əsas məqsədimiz uşaqlarımızın fərdi şəkildə yerinə yetirilməsini təmin etməkdirsə, bəlkə də nümunə götürməliyik: Özümüzü işlər siyahımızın üstündə qoyaraq.
